دوره جامع شخصیت شناسی

کشف راز موفقیت و شادکامی با کمک علم شخصیت شناس

آیا تا کنون از خود پرسیده‌اید که کیستید و در این دنیا چه می‌کنید؟
آیا از اینکه دیگران شما را درک نمی‌کنند یا شما قادر به درک آنها نیستید رنج می‌برید؟
آیا علی رغم تلاش های زیاد، از نتایج‌تان راضی نیستید ؟
آیا دوست دارید توانایی هاتون پیدا کنید و شما هم طعم موفقیت و شادی درونی تجربه کنید و در میان دیگران بدرخشید؟

من درد و رنج انتخاب مسیر اشتباه دیده‌ام و لذت پیدا کردن مسیر فردی خودم و بودن در در مسیر درست را هم چشیده‌ام. برای درک بهتر ضرورت یادگیری علم شخصیت شناسی و شناخت خود بزار از داستان خودم شروع کنم.

موقع انتخاب رشته دوران تحصیل من که یا باید ریاضی فیزیک انتخاب می کردیم و مهندس می‌شدیم و یا تجربی انتخاب میکردی گزینه دیگه ای وجود نداشت. تو اون سن تایید پدر و فامیل بیشتر برایم اهمیت داشت و مثل حالا درباره تیپ های شخصیتی اطلاعی نداشتم.

رشته تجربی و پزشکی که اصلاً با روحیات حساس من سازگاری نداشت. پس به ناچار رشته ریاضی انتخاب کردم. تمام نوجوانی این سوال که برای چه رشته ای مناسب هستم و علاقه ام کجاست همراه من بود ولی چون فقط در بین رشته‌های شاخه ریاضی فیزیک به عنوان مهندس شدن دنبالش می گشتم، جز سردرگمی بیشتر حاصلی نداشت.

هرچه بیشتر غرق در محاسبات و هندسه شدم و به این راه ادامه دادم انرژی بیشتری از دست دادم. احساس خستگی مفرط و بی هدفی همراهم بود ، منی که زمانی عاشق مدرسه و نوشتن بودم.
کم کم پذیرفتم که همین است و هرچه پیش آمد میروم و آن سوال ” من کیستم ” به فراموشی سپردم.
با تلاش‌های زیاد تا رشته ارشد شیمی در یکی از بهترین دانشگاه های تهران پیش رفتم ولی هیچ وقت احساس رضایت و شادی پایداری تجربه نمی‌کردم در حالیکه بسیار خودسرزنشگر شده بودم و با خویش نامهربان.
از دنیای قلم و خیال پردازی‌های شاعرانه کاملا جدا افتاده و سعی داشتم کس دیگری باشم.

همیشه یک شکاف بزرگی بوده بین جایی که هستم و جایی که دوست داشتم باشم. هیچ وقت از خودم راضی نبودم فقط می‌دویدم که دستاورد به دست بیاورم تا بتونم با یک نمره خوب، دانشگاه خوبی این خودی که هست را بپذیرم. چون یاد نگرفته بودم که این «خود» را همانگونه که هست بشناسم و دوست داشته باشم. برعکس آموخته بودم برای تایید شدن باید چیزی شوم که دیگران دوست داشتند بشوم. کسی نپرسید چه دوست داری و من هم فراموش کرده بودم که خود مستقلی وجود دارد.
وقتی هیچ شناختی نسبت به خودمون نداریم نمی‌تونیم عزت نفس بالایی داشته باشیم. شما چه طور می توانید کسی دوست داشته باشید بدون اینکه هیچ شناختی نسبت بهش داشته باشید؟؟ وقتی خودتون دوست ندارید و نادیده اش گرفتید، به علایق، خواسته‌های و نیازهای خودتان توجهی ندارید، چه طور انتظار دارید که دیگران شما را ببینند و دوست داشته باشند وقتی خودتان هوای خودتان را نداشتید؟

بسیاری از افراد گمان می‌کنند که خودشان را می شناسند اما هنگامی که از علایق، آرمان و هدف، ویژگی‌های شخصیتی و هرآنچه که به زندگیش معنا، امید و نشاط می‌بخشد سوال می‌شود، اغلب قادر به بیان پاسخ شفاف و روشنی نیستند.

هرچه بیشتر می‌دویدم و دستاورد بیشتری به دست می آوردم، جای خالی چیزی را درونم بیشتر احساس می‌کردم، یک شادی و رضایت گمشده که هیچ دستاوردی جایش را پر نمی‌کرد بجز استرس و اضطراب بیشتر و هی از خودم دور تر و دورتر می‌شدم.

جیمز هالیس روانکاو آمریکایی می‌گوید:

«هنگامی که از افسردگی، درماندگی و کمبود انرژی رنج می برید، باید بپذیرید که بر خلاف طبیعت خود پیش رفته‌اید.»

چرا نیاز دارین علم شخصیت شناسی یاد بگیرید؟

دنبال کردن یا نکردن مسیر فردی خودتان، نوع احساس و اعتمادی که به خودتان دارید را شکل می دهد و این احساسی که نسبت به خودتان دارید، همه جنبه‌های زندگی شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

پیدا کردن شغل دلخواه، میزان ریسک و عملکرد شما، اینکه چه قدر بتوانید وارد میدان عمل بشوید و دستاورد کسب کنید یا در کمال گرایی منفی غوطه‌ور شوید و انجام کارهای لازم را به تعویق بیندازید. میزان موفقیت تحصیلی شما و نوع ارتباطات شما با دیگران، سلامت جسم و روان شما همگی همین شناخت نسبت به خود می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد.

خودشناسی به شما کمک می‌کند تا با شناخت بیشتر ویژگی های منحصر به فرد خودتان، حس ارزشمندی و اعتماد به نفس خویش را باز یابید و زندگی بهتر با دستاوردهای بیشتری را تجربه کنید.
به امید زمانی که هیچ فردی به خاطر رضایت دیگران یا دریافت تشویق و تایید، پا بر روی خواسته‌ها، علایق و هویت فردی خویش نگذارد و خود حقیقی اش را زیست کند همان علتی که به زندگیش معنا، نشاط و امید می‌بخشد.