تکه هایی از یک کل منسجم
درون همه ما میل به حرکت کردن وجود دارد، چون در همین به‌جلو رفتن‌ها دردها را تجربه کرده‌ایم و گذر کردن را آموخته‌ایم. ما به حرکت کردن احتیاج داریم. ما به اینکه به جریان زندگی برگردیم احتیاج داریم.
در چه خاطره سختی گیر کرده‌اید؟ در کجای داستانتان خود را دربند و گیرافتاده احساس می‌کنید؟ خاطره را پیدا کنید، مربوط به چند سال پیش است؟ چند وقت پیش؟ خاطره را یکبار دیگر بادقت مرور کنید و اجازه دهید احساس‌هایتان بالا بیایند و بعد خداحافظی کنید.
خداحافظی کنید با درمانده‌ای که در درون شماست. برگردید به جریان زندگی و به جلو حرکت کنید. به محض اینکه لذت حرکت همچون بادی در موهایتان بپیچد، شما متوجه بخشی خواهید شد که بیشتر و قوی‌تر در درونتان به شما افتخار می‌کند.
📒 تکه هایی از یک کل منسجم
✍️ پونه مقیمی
همه ما در کودکی از جسارت و شجاعت بیشتری برخوردار بودیم، به هرچیزی دست می‌زدیم و برای تجربه و شناخت چیزهای مختلف کنجکاو بودیم. اما پس از مدتی به واسطه تجارب خودمان یا اطرافیان آموختیم که جهان جای امنی نیست.
آموختیم که رویاها را بچه گانه بپنداریم و ریسک نکنیم، ما به ماندن در منطقه صرفاً آشنا خو کردیم. چه فرقی است بین انوشه انصاری اولین زن ایرانی که به فضا سفر کرد و آن را صرفا رویای کودکانه نپنداشت، با فردی که حتی تصور پزشکی را دور از دسترس دید و باور نداشت.
ما آموختیم که برای زندگی خودمان کافی نیستیم، که پایمان را از گلیم‌مان درازتر نکنیم. کدام گلیم؟! گلیمی که دیگران برایمان دوختند و برای آنکه قد گلیم دیگران شویم، به ناچار از خودمان زدیم تا تایید دیگران را بدست آوریم. به قول دبی فورد:
« ما آموختیم که بزرگی خودمان را نپذیریم »
اگر به کودکی خود برگردید و خاطرات تان را مرور کنید به عظمت درونی که سال‌ها نادیده اش گرفته بودید پی می برید. به آرزوهایی که داشتید و هم اندازه قانون های ماشینی مدرسه نبود. به زمان هایی که یاد گرفتید ارزش های درونی را بر اساس نمره با دیگران مقایسه کنید و برای دیده شدن و تایید گرفتن، روح و روان تان را قربانی کنید.
زمانی که متوجه عظمت درونتان شدید، در نقش قربانی نمانید. شاید به اندازه کافی از طرف اطرافیان دیده و تایید نشده باشید اما این موضوع هیچ ربطی به ارزش ها و توانمندی های شما ندارد. پس دوباره بلند شوید، اقتدار درونی تان را پس بگیرید و رویاهای خودتان را دنبال کنید نه دیگری.
شما برای تایید شدن نیازی ندارید شکل کس دیگری شوید یا آرزوهای نرسیده دیگران را دنبال کنید. خودتان باشید، همان دلیلی که به زنده بودنتان معنا و نشاط می‌بخشد.همه ما منحصر به فرد هستیم با ویژگی‌های منحصر به فرد خود. دنیا به آدم هایی با همه مشاغل و خصوصیات نیاز دارد. شعر، هنر و احساس در دنیای کنونی کمرنگ شده و همین است که جرایم و جنگ ها و قدرت طلبی جای انعطاف ، عشق و مهر را گرفته است.
همه درس‌ها و همه شغل‌ها ارزشمندند اما چه چیزی روح تو را تازه نگاه می‌دارد؟ یادت باشد شغل و رشته تحصیلی نیست که به تو ارزش می‌دهد بلکه این تو هستی که به شغلی که انتخاب میکنی اگر بر اساس علایق و مهارت هایت باشد، ارزش می‌دهی. به خودت و منحصر به فرد بودنت افتخار کن و خودت را زیست کن.
دیدگاهتان را بنویسید